Mogen dokters het nog over gewicht hebben met hun dikke patiënten?

De ervaringen die dikke patiënten hebben in de gezondheidszorg blijft een thema dat veel losmaakt bij mensen. Er komen altijd verhalen binnen als we het hierover hebben en de meeste daarvan zijn negatief. Veel dikke mensen durven daarom niet meer naar een zorgverlener te gaan en sommigen hebben er zelfs een trauma aan overgehouden.

Wanneer we dat aankaarten naar de buitenwereld toe, komt er altijd deze reactie van artsen zelf: “Maar obesitas brengt heel wat gezondheidsklachten met zich mee en is echt wel een probleem. Dat moeten we ook durven benoemen, want als we er niet meer over mogen praten, dan lossen we het ook niet op.”

Wij vragen ons om te beginnen af in welke wereld deze zorgverleners leven waar het een taboe is om te zeggen hoe ongezond het is om dik te zijn. Dikke mensen hebben zoveel verhalen van dokters die niets anders doen dan over ons gewicht beginnen, onbekenden die opmerkingen geven over ons lichaam en krantenartikelen die elke week schreeuwen dat ‘obesitas’ een epidemie is. Het is in onze maatschappij absoluut geen taboe om over gewicht en gezondheid te praten. Maar ook al zou dat wel zo zijn, dan nog is dat compleet naast de kwestie.

De harde realiteit

Wij hebben nog nooit gevraagd dat dokters gewicht niet meer mogen bespreken met hun patiënten. Dat is namelijk het probleem niet. Het probleem dat dikke mensen ervaren in de gezondheidszorg is dat ze niet de gepaste zorg krijgen:

– We krijgen te horen dat ons gewicht de oorzaak is van al onze symptomen en worden alleen maar geadviseerd om af te vallen.

– Er is in de praktijk geen bloeddrukmeter aanwezig die goed past rond onze arm.

– We worden niet doorverwezen voor operaties omdat ons BMI te hoog is.

– De onderzoekstafel heeft een gewichtslimiet waar we niet veilig op kunnen plaatsnemen.

– Zorgverleners geloven ons niet wanneer we zeggen hoeveel we eten en bewegen.

– Bepaalde medicatie is voor ons niet zo efficiënt, omdat dikke mensen uitgesloten worden van wetenschappelijk onderzoek.

– etc.

Dokters herkennen zich dikwijls niet in deze voorbeelden, maar het zijn wel de verhalen die wij continu horen en zelf ervaren. Er is dus een grote kloof tussen wat zorgverleners en dikke patiënten ervaren.

Gepaste zorg

Wanneer wij het hebben over gewichtsdiscriminatie in de zorg, gaat het dus overduidelijk veel verder dan een zorgverlener die over het gewicht van een dikke patiënt begint. Wij vragen dan ook niet dat dokters nooit nog over gewicht praten met hun patiënten.

Wat wij vragen is dat dikke mensen de zorg krijgen die ze nodig hebben. Dat we de juiste diagnoses krijgen op basis van grondig onderzoek en niet op basis van ons gewicht. Dat we behandeld worden zonder dat we daarvoor eerst moeten afvallen. Dat we gepaste zorg krijgen in het lichaam dat we nu hebben. Want dat gebeurt op dit moment dikwijls niet.

Wij willen dat zorgverleners erkennen dat dit een probleem is binnen de gezondheidszorg. Dat ze zich ervan bewust zijn wat een impact dit heeft op hun dikke patiënten. En dat ze stoppen met te doen alsof het probleem is dat ze niet meer over gewicht mogen praten.