Fat tax

De fat tax kan verwijzen naar de suikertaks of vettaks: een extra belasting die gehoffen wordt op ‘ongezonde’ voeding.

Maar wij bedoelen met de fat tax de verborgen kosten voor dikke mensen, omdat zij voor bepaalde dingen meer moeten betalen dan niet-dikke mensen. Enkele voorbeelden:

– Kleding kost soms meer in grote maten dan in ‘gewone’ maten. Bovendien hebben steeds minder winkels plus-sizes in hun winkel hangen, waardoor dikke mensen online moeten shoppen. Maar omdat maten per merk/winkel heel hard kunnen verschillen, moeten dikke mensen soms een item in twee verschillende maten bestellen. Als er dan eentje past, mag de andere weer retour en ook daar kunnen de kosten nogal verschillen.

– Dikke mensen betalen meer voor een schuldsaldoverzekering wanneer ze een hypothecaire lening aangaan.

– Europese luchtvaartmaatschappijen hebben amper voorzieningen voor dikke mensen. Als je niet comfortabel in een stoel past (wat meestal betekent dat je de armleuning niet goed naar beneden krijgt), dan moet je betalen voor een tweede stoel.

– Heel dikwijls is er een gewichtslimiet waar dikke mensen rekening mee moeten houden. Denk aan stoelen, bedden, matrassen, rolstoelen, fietsen, krukken, doodskisten, etc. Een hogere gewichtslimiet betekent meestal ook een hogere prijs.

Veel mensen vinden het terecht dat wij meer moeten betalen voor bepaalde dingen, maar wij zijn het daar niet mee eens. Wij vragen niet om een speciale behandeling, maar om dezelfde service die niet-dikke mensen krijgen zonder dat we daar meer voor moeten betalen.